Guven ve yurek. 18.38. 14. 01. ...

ᴳüᵛᵉⁿ ᵛᵉ ʸüʳᵉᵏ🕊.⋆

Bir an durdum, içime döndüm
Sevgiliye güvenmiş, dostu yurt bilmişim.
Ne kalem yeter yazmaya, ne dil anlatmaya
Dost da sevgili de bir ateşmiş, öğrenmişim
Güvenmek bir çocuk masalı mıydı?
Ellerine bıraktığım yüreğim
Bir bıçak iziyle geri döndüğünde
Hangi söze sığdırabilirim o yangını

Ey dost ey sevgili
Sözlerin gökyüzünde asılı durur hala
Ben senin kalbini incitmem demiştin
Ama incinmiş, kanar kalbim
Dost dediğin sırtını yaslamak içindir
Sevgili dediğin yüreğini sarmak
Oysa ne yaslanacak bir omuz
Ne sarılacak bir yürek bıraktınız

Kaç gece sustum boğazımda düğümlendi her kelime
Kaç sabah umutla baktım aynalara
Ama ne dostluğun feri kaldı
Ne sevginin yüceliği yürekte
Yine de vazgeçmedim
Her insan yeni bir kapıdır dedim.
Kimi kapılar kilitli kimi ardına kadar açık
Ama hangisi güvenilir bilemedim

Kim bilir, belki suç bende,
Sevgiyi çok görüp acıyı göze almakta.
Bir dost kırdığıyla bir sevgili ihanetinde
Hâlâ güvenmeyi seçmekte
Dostsevgili ikiniz de aynısınız
Birine sevgimden, birine sözümden yenildim.
Ama kalbim hâlâ aynı,
Güvenmekten asla vazgeçmedim

Yüreğimde her yara bir şiir oldu,
Her acı bir başka mısraya dönüştü.
Ama her satırda şunu bildim:
Güven insanın kendi yüreğindeki ışıkmış
Ve o ışığı söndürmeye yetmedi kimse
Ne dost ihaneti ne sevgili kırığı
Çünkü beni ben yapan bu
Her defasında yeniden inanmayı seçişim

Not:
Her kırık yeniden inşa ettiğim bir köprü oldu. Güvenmek, bazen acıyı göze almak demekti, ama ben hep kendi yüreğimin ışığını takip ettim. İnsanlara inanmak, hayal kırıklığına değil umutlara verdiğim bir söz gibiydi