Dilim kulağıma yalan söylüyor,
Kendimden kendime güven kalmadı.
Nefsim ile özüm savaş eyliyor,
Nefsim üstün çıktı güven olmadı.
Özümü terazi bile tartmadı,
Gözümü doyurmaz toprak artmadı,
Közüm, nefsin közü, özüm dürtmedi,
Özüm ki nefsimde güven almadı.
Her organım laçka başka ötüyor,
Çare bulamadım aklım bitiyor,
Benlik beni bende alıp satıyor.
Kendim ki kendime güven bulmadı.
Nefsim, şeytan olmuş özüme karşı,
Kulak, düşman olmuş sözüme karşı,
Aklım, tükürüyor yüzüme karşı,
Yüzüm sırıtıyor tövbe solmadı.
Ali Uzun’um der bu nasıl haldir?
Her şey, her tarafım nefsime kuldur?
Ya Rabbım derdime bir çare buldur,
Yaşamak istemem ömrüm dolmadı.
Kayıt Tarihi : 9.2.2013 10:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kulak, düşman olmuş sözüme karşı,
Aklım, tükürüyor yüzüme karşı,
Yüzüm sırıtıyor tövbe solmadı.
güvenin olmadığı bir yerde,
insan mutlu ve huzurlu olabilir mi hiç ?
ortak değerler (türkü gibi,şarkı gibi,şiir gibi)
birleştirici olmalı.ortak değer paranın olduğu bir dünyada
her şey beklenir hocam.
kutluyorum duyarlı ve dost kalem.
TÜM YORUMLAR (2)