Bazen öyle çok özlüyorum annemi,
Bir vuslat treni olsa da gitsem yanına.
Sonra bir sözü geliyor kulaklarıma,
Bütün annelerden tiksiniyorum o anda;
Bensiz daha mutluymuş babamla!
Bazen babamı ne kadar çok sevdiğimi düşlüyorum,
Hayat akıyor
Kapalı kutularda insanlar
Başka kapalı kutularda ulaşmak için
Acele ediyor
Sokaklar bomboş
Eli düzgün olanın ağzı bozuk
Ağzı laf yapanın eli bozuk
İkisini toplasan bir adam etmez
Irzına soktuklarım ırzı bozuk
Hiç bir yanlış anlaşılmalarımı düzeltmek için uğraş vermedim
Hiç kimseyi umursamadım
Ne düşündüğümü söylemek için çaba sarf etmedim.
Galiba midem bu uğraştan dolayı bulanıyor
Bulaşıkların hepsini temiz tabaklarla karıştırdım
Yüksek ısıda ellerim yanana kadar yıkıyorum
uzun zamandır düştün benim gönlüme
anlaşırsak ömür katarım ömrüne
dilim bilmez elim söyler yüzüne
bende senin düşermiyim gönlüne
toz olup bakmak isterim yüzüne
Tutunmayacaksın
Güzel gözleri var diye
Bir nankorün kirpiklerine
Bir kırpışta sendeler
İlk gözyaşında düşüverirsin
Tutunacaksan satırlara tutun
Unutmak istersin
Onu hatırlatan herşeyi
Her nefesinde yüreğine dolduğu için
Sigarayı bırakırsın
Her kadehinde derdini döktüğün için
İçkiyi bırakırsın
Seninle güneşle ay gibiyiz,
Birimiz doğarken birimiz batmak zorunda.
Arada bir gökyüzünü beraber paylassakta,
Ona da tabiat karşı çıkmak zorunda.
Tabiat arada bir bir arada
Olursunuz dese de
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!