İnsan insana muhtaçtır da bir o kadar kırar özünü,
Bir yudum gülümsemeyle inandırır sözünü.
Ardından çıkar yüzü, güvenmek için ararsın çözümü.
En sonunda bir şekilde hayat güldürür yüzünü.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta