Gürz ve topuz Şiiri - Hızır Azaklı

gürz ve topuz
Çatlamış zevatın edebi, arı,
Kimi Mun’ dan okur, kimi Şaman’dan.
“Protestan zangocu” yavuz soytarı;
Ne Musa’dan anlar, ne Süleyman’ dan.

Bir müstesna rumuz,
ruhsuz, duygusuz,
Avama “gürz, topuz”; hortuma omuz.

Kırk yılın ısrarı, kırk yılın kârı,
Bir nefret rüzgârı, bir kin duvarı.
Öyle namussuz ki, öyle soysuz ki;
Kendi mezarına kusar, soytarı.

Gündem: Ortadoğu.
Ortadoğu kan gölü.
Filistin, Bağdat, Kerkük ve Musul;
İşgal, saldırı; direniş, intihar…
İstanbul’ da dehşet; 57 ölü,
yüzlerce yaralı var.
“Allah’ sız ittifak, kuduz canavar.”

Kazablanka ve Riyad ve Bali ve İstanbul…
Yine aynı senaryo: Terör, faili meçhul?
- Milli Kurul?
-Emniyet?
- Güvenlik?
-İstihbarat?
Ölüm hep bize mi kabul? Bize mi hep İstanbul?
Bakın hele,
medya ile
bu hergele
ve malum zevat:
Fırsat bu fırsat:
- Basın?
- Hazır.
- Zerzevat?
- Tamam.
“-Selam!
Bu partinin başı; “imam başbakan,”
İrticai bir örgütün üyesi mi neymiş.
Mamafiiih,
bu rejiiim
tehlikedeymiş
vesselam…”
-Be keçi kuyruklu, peynir tulumu.
Bütün birikimin, kültürün bu mu?
Yetmiş milyar dolar hortumlanırken,
Uyudun mu yoksa uyutuldun mu?

Be! topuksuz topuz,
Devrim Muhafızı bunak.
Bana bak.
Dumûra uğramış o beyninle
politik geçmişini satarak
saltanat soytarılığını bırak
ve dinle:
Hep bir deredeniz, hep bir yerdeniz,
Böyle nefret kabul etmez yer, deniz.
Devran döner, keser döner, sap döner,
Firavun’ u, Karun’ u da yer deniz.