Gururlu Yürek Şiiri - Levent Günüşen

Onun Yoklugunda Gecenin Serin havasına sarilip Hasret gidermek bile lüksken bana...o simdi burda...
Onca senenin hasretiyle yanip tutusmusum ki küllerim o serin havalarda savrulmus gitmis ve siyamsı bir iz kalmis benden geriye...
Arada ki uzakligi göz önünde bulundurursak Elimi uzatsam tutabilecek kadar yakın bana...
Yada rüzgarın sessizligiyle fisildasam duyabilecekken beni...
Bi o kadar uzak...
3 günlük sigara paramı bir kenara koysam,hiç bir şey yemesem,içmesem biriktirsem o parayı...
Yani otobüs parasını denkleştirsem,gitsem görsem onu...
Yılların birikmiş hasretini yüzünü öperek giderebilecekken...
Yapabilecekken...edebilecekken...ama yüregim bırakmazken...Ve halâ Severken...
Bir insanın hem burnunun dibinde olmak hemde cok uzaklarda olmak...Nasil bir lanet ki bu bende ki...Anlayamamışken...
Hic bir sey koymuyorda bana...Onunla ayni yerde nefes alirken bir baska yerde o nefesi vermek koyuyor bana...
Seviyorum diyorum ya Seviyorum...Yüreğime haykırıyorum sadece..ama o yürek demez mi bana...
Seni aldatıp giden..Bir daha beni arama diyen o değilmiydi...
Gelsin ve geldiği gibi de gitmesine izin ver...diyen yüreğim onun ateş kıvılcımlarıyla için için yanarken...
O yürekki Yürek paresini özler deli gibi ama gururlu ya kendine yediremez ya...
Lanet olsun bu içimde ki sevda delisi yürek...

Giderek beni bir sona hazırlamakta sanırım...
Kanarım her defasında ama Sevmek işte böyle bir şey bende...
Romanı bitir kapat yat yok bende...
İçerlerde bir yerde ufak ufak sızılar yüreğimde...
Her sevdanın ardında yıkılmış bir ben bırakmak onun mayasında var...
Sevdiğim insan gelmiş bırak işte beni...
Gideyim...
Ama olmaz bunu sana yapamam...Gururlu Yürek...Cok Sevsede..