Gururlu Kılıbık Şiiri - Mehmet Postallı

Adamı görünce, kazak bir ermiş,
Hanımdan korkmadan yaşıyor sandım.
Meğer korkusundan tir tir titrermiş;
Soğuktan ötürü üşüyor sandım.

Bilmem ya, ilk günden başlamış çile
O akşam çarşıdan gelmemiş file
Soba demirini kapınca ele;
Spor olsun diye koşuyor sandım.

Nerden bileceksin evin içini
Herif gayet mutlu, bulmuş eşini
Ağzına çarpınca dökmüş dişini;
Otuzundan sonra dişiyor sandım.

Bir gün baktım üstü, başı dağılmış,
Pabucunu almak için eğilmiş,
Tekme darbesiyle yere yığılmış;
Eşiğe takıldı düşüyor sandım.

Yemek isteyince, temiz bir dayak,
Yemiş, övünüyor, buyur buradan yak.
Boy bos tam yerinde, görüntü kıyak;
Gurur paçasından taşıyor sandım.

2012