Gururlanma. Şiiri - Adem Kaçar

Ey Sâlik!

Etin budun nedir? Fânisin fâni!
Senden büyük Allah var gururlanma;
Nemrut, Firavûn'lar, Yezit'ler hani?
Âkıbet olmasın nâr, gururlanma..

Makama gelince adam mı oldun?
Kibir, enâniyet, benlikle doldun,
Bakmışsın sonunda ne idin n'oldun,
Tevâzu en güzel kâr, gururlanma..

Kasılıp durursun nefsinle öyle,
İblis lânetlendi yaparak böyle,
Başka bir yardımcı nerede söyle?
Allah'tır Hakîki Yâr gururlanma..

Kerbelâ'da gibi zâlimce vurma,
Hakka, Adâlete tuzaklar kurma,
Güçlüye kıbleyi çevirip durma,
Mazlûmu, garibi sar gururlanma..

Tarsûsî nefsiyle beraber dinle,
Günâhına tövbe eyleyip inle,
Çok işin olacak kaçtığın sinle,
Toprağın altı ne dar gururlanma..

"Adem KAÇAR - 14/04/2019"