Ellerim kir pas içindeydi,
Sanayide çalıştığım her an beni onu düşünürken
Onu mutlu etmek için ufakta olsa bir hediye alabilmek pahasına
Sabahlara kadar çalıştığım bir gecedeydi beni terk etmesi.
Sonra mı?
O gururunun yettiği yere kadar uzaklaştı benden.
Gördüm bir gün, dayanamadım..
Yıkılmıştım adeta.
Uğruna hayatımı bile paylaşabileceğim kadın;
Yol kenarında gururunu pazarlıyordu..
Ve o an anladım gururunun üç-beş kuruşa satılık olduğunu.
Yazık ulan dedim, yazık.
Parası neyse vereyim de siktir git şimdi hayallerimden.
Kayıt Tarihi : 15.12.2013 14:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!