Gurur Şiiri - Aslı Demirel

Sen
Öyle vurdun ki yüreğime
Yaşadığım güzelliklerinden
Bir tutam versen
Yeterdi bana
Hiçliğe alışamıyorum
Senden yana
Yokluğun iğneleşti
Batıyor her yanıma

Ben
Öyle vurdum ki duvarlara
Geçitler depremde
Sokaklar çıkmaz
Büyüyor yalnızlığım
Dağ misali
Aşamadım keşkeleri

Biz
Öyle cansız ki usumda
Ellerim bile isyanda
Durdu heyecan titremeleri
Donuk soğuk
Buz dağlarına tutundu sanki
Yok olmaya yüz tutmuş
Anılarda kaldı
Elele bizim harikalığı
Bir bakışına kurban ederim
Tüm anıları
Yerleşse günüme senden bir ümit
Unuturdum dünü yakanı

Sen
Ben
Biz
Gel vazgeçelim
Bu gurur denilen illetten
Bak siliniyor izlerimiz
Hadi
Deneyelim mi yeniden...

22 12 2006