Gurur Şiiri - Burhanettin Akdağ

Günün birinde çok mutlu olmuştum
İlk çocuğum dünyaya gelmişti çünkü
Çok sevinmiştim, ama pek çok
Yaradana şükrettim hep
Hele ki ikincisini de bahşettiğinde
Kapanmış secdeye, ağlamıştım sevinçten
Hayattaki en değerli varlıklarım
''Gurur'' duydum hep, onlarla...

Daima itaatli oldum, sevdim saydım
Anne ve babamı, hayatım boyunca
Hep doldurdum gönüllerini sevgimle
Her zaman yücelttim duygularını
Eksiklik yapmadım evlatlık görevimde
Hiç boş bırakmadım ellerini, kalplerini
Hayır dualarına mazhar oldum, sevindim
''Gurur'' duydular hep, benimle...

Sıkıntılara boğuldum bir dönem, geçmişte
Altüst oldu yaşantım, tersine döndü rüzgar
Maruz kaldım bilmediğim acılara, yandım
Parmaklıklarla da tanıştım, sonunda
Çaresizliği, yetmezliğin yılgınlığını tattım
Yüreğimi derinden dağladı, okları kızgın acıların
Yılmadım, yıkılmadım, vazgeçmedim hayattan
''Gurur'' duydum, kararlılıktaki kararlılığımla...

Etrafımdaki insanlarla iyi geçindim her zaman
Zor anlarında, hep tuttum ellerinden
Yardımımı hiç esirgemedim, boş bırakmadım
Dertleriyle ağlaştım, lakin gülemedim onlardan
Kötüye kullanıldı çoğunlukla, iyi niyetim
Çok kayıplar verdim maddeden, ruhumdan
Çok yandı yüreğim, vazgeçmedim inadına
''Gurur'' duydum, iyiniyetli yardımseverliğimle...

Çok vefasızlık bilirdim de, duyardım da
'EŞ'' ten olanını görmemiştim, hayatımda
En zor anımda bıraktı gitti, ortasında yarı yolun
Vazgeçti andımızdan, tutmadı uzattığım elimi
Siliverdi bir kalemde, çizdi geçmişimizi
İhanetin bedensel olanını duymuştum da
En acısı beyinden olanıymış, onu da gördüm sonunda
''Gurur'' yaptı, vazgeçmedi inattaki inadından...

Bir sevgilim vardı, eskilerde bir zamanda
Çok güzeldi, alımlıydı, çok da iyiydi
Pırıl pırıldı sevgisinde, içtendi
Çok da ustaydı, tutkunluğunu göstermekte
Ama ki, günler aylar geçince, değişiverdi aniden
Israrladı sık sık, kendi dediğinin olmasında
Vazgeçmedi ''BEN'' cilliğinden, bitti tabii haliyle
''Gurur'' luydu, kıl aldırmadı burnundan...

Bir zengin dostum vardı, halen de var
İyiceydi de daima, içtendi dostluğumuz
Ne zaman ki, ben sıkıntıya düşene kadar
Vermesine hep verdi, akıttı herşeyi, amma!
Küçümseyen bir alay peydahlandı, sesinde birden
Güldü, dalga geçti, anlamadı, anlayamadı
Bütün onca biriktirdiğim değerlerimi, hiçe saydı
''Gurur'' luydu, düşmemişti hiç, zengin doğmuştu...

Hiçbir zaman yüksünmedim hayattan
Dert etmedim acılarımı, yaşadıklarımı
Sıkı durdum, dimdik kaldım, yıkılmadım
Duygularımla ağlaştım, beynimle boğuştum
Geriye adım atmadım, ne beynimden, ne günümden
Gecelerin yalnız kollarında saklandım, korundum
Hep dua ettim, şükrettim beni sevdiği için, Yüce Allah'a
''Gurur'' duydum, yüreğimdeki sarsılmaz imanımla...

(08.10.2005)

(Deli Mavi Sevdalar Grubunun ''GURUR'' adlı şiir yarışması için yazılmıştır.)