Gurur 2 Şiiri - İzzet Kocadağ

Ağlamak yoktu güya, giderken ardın sıra;
Hançer olup kalbime, batsa da her hatıra.

Namerdim demiştim ya, peşin sıra ağlarsam,
Unuturum sanmıştım, yüreğimi dağlarsam.

Olmadı bak sözümü tutamadım namerdim;
İşte bak ağlıyorum, ben yine hayal kurdum.

Mahşere bırakmıştım, seninle muradımı;
Silmeni istemiştim, hafızandan adımı.

Oysaki gönül yaram, derinmiş bilemedim,
Adını yüreğimden, bir türlü silemedim.

Ne bilirdim bu yara, kapanmaz ömür boyu;
Dünyamı zindan eder, düştüğüm bu kör kuyu.

Hala yasta şu gönlüm, bir an avutamadım,
Bağrımda kara sevdan, seni unutamadım!