Gurur Şiiri - Gölgelerim Esram

Bir sevgili tanıyorum.Hayal meyal yüreğimde.
Arşive kaldırdığım.Kırık dökük çerçevemde.
Yüreğime kilitledim.Kokusu var üzerimde.
Bir dönemdi ona sevgim..Şu,an başka gönüllerde.
Bir gün bende gömeceğim.Acı,tatlı tüm anıları.
Kırıp dökeceğim,ondan kalan hatıraları.
Atabilir miyim? kırabilirmiyim.? silebilir miyim ki?
Yok,yok o ben değilim başkası var düşüncemde.
Sök,at,bırak yık,kır dök diye seslenen; ben değilim.
O bir gölge.Ve ben.Gölgelerle yatıp.Gölgelerle
kalkıyordum.
Uykularım terkeder gecenin sessizliğinde.
Neydi bu yüreğime çöken.? Neydi bu
bizi bertaraf eden? ..
Gece bırakırken hüznü sabaha.
Hazırlanıyor tüm İstanbul telaşına.
Kimi işinde.Kimi gücünde.Ve bir ben,
yine bir başıma.
Şu heybetli.Şu koskoca; İstanbulda.
Bu muydu mutluluk? Bu muydu seyran.?
bu muydu benden uzak kaçamak yaşanan.?
Sen bensizliği,Bende, galiba sensizliği seçtik.
Her ne kadar istemesek de o koskoca gurur değil mi?
içimizi benliğimizi kendine esir eden.
Şu kahrolası gururum dizginliyor,gitmeleri.
Gelmeleri,sevmeleri.Ve gururum direniyor.
İSTANBUL;
Yutamayacak arşivleri esram ve gölgeleri
Dimdik duracağım karşına al beni.
Ve ben; Benliğimle kabul ettireceğim.
Yavrularım,Kendim ve seni.
Biz bir bütünüz.Ey İstanbul.
Yüzün kızarmıyorsa,savur bizi ve haydi kır,
dök bu anılarla dolu albümdeki resimleri.
İşte buradayım.Yık,yıkabilirsen.
Yak,kavur,yay küllerimizi boğazın derin sularına.
Ya tek küreğimle beklerim.
Simsiyah okyanusunda.Ya görmek istemiyorum
bir daha,parça,parça oluşumuzu,kabuslarımda.
İstanbul; dimdik duruyoruz karşında.
Bir ben.Bir kırık kalp ve gururumla.
Ve böylede kalacağım.Şeref im,onurum
ve namusumla.
Her ne kadar gücendirsende bizi.
Sevgim ve,Yavrularım adına sönmeyecek
bu ocak.Sönmeyecek bu şavk.Söndürmeyeceğim.
Söndüremeyecekler.
Ne gerçekte.Ne kabuslarımda.Ne senaryolarda.
Gece zehrini yayarken kente.Hazırlanıyor
hüzün sabaha.
Yemyeşil kırlar,vadiler,dağlar,ovalar canlandı
hafızamda.
Aklım yetmiyor o giden sen miydin?
Gidişine anlam sıkıştırıyor,.üzülüp kahroluyordum...
Galiba en önemlisi kıskanıyordum.
Ve o toz bulutu düşüncemde, Sağnak
yağışlarla aralanır gözlerim,
bu yağışlarda saklanır gözyaşlarım.
Kolay mı sanırsınız yaşadıklarım?
İnanmazsan gel haydi,
koy kendini benim yerime bir süreliğine.
Zaten sığdırmışsın ya başkasını yüreğine
benim yerimi.
Ve ben bir iç çekişle,yine seni, yine beni
ettiklerini suluyorum gözyaşlarımla.
Kim görebilirki?
İsmin kazınmış yüreğimin en nadide köşesinde.
Ömrümün şu genç yıpranmış dönemimde.
Yinede sökemiyor yüreğim.Yenemiyor bu ateşi.
Bu vurdumduymaz bu titreten sıtmayla karışık,
Sen misin bizi terk eden yoksa inadınmı?
Bıraktım gururu.Senin sadece,sen;
yavrularım ve istanbula verdiğim o söz
Yıkamayacak İstanbul bizi.Yıkılmayacağım.
Yıkılmayacağız...

YIKAMAYACAKLAR BİZİ YIKILMAYACAĞIZ.