Gurur Şiiri - Yağmur Karaoğlu Martıcı

İstanbul…
Vakit gündüz, soğuk, ayaz.
Dünün bakiyesi yeryüzü
Ve öfkesinden bahtiyar
Kara gri gökyüzü
İstanbul…
Her soluğunu tükürüğe çeviren rüzgar,
Yağan yağmur sicim gibi
Simsiyah bir sayfanın
Üstünde kara kalem
Bana da uyan resim gibi.

İstanbul…
Gaziosmanpaşa
Eski Edirne asfaltı
Su birikintileri ve çamur;
Yeni günün eski haltı.

Altı kişi açık kasa anadol bir kamyonetin arkasında
Sırıl sıklam …
Çoluk çocuk…
Ve ortalarında heykel gibi
Bağdaş kurmuş anaları;
Ve öylece kımıltısız,
Ve her an entarisinin altından
Gürzünü çıkararak
Ve tahtından
Islak kara bulutları yaran,
Bir şimşek gibi fırlayarak;
Acıyan bakışların bulunduğu,
Kafaları ikiye yaracak.
Cesaret ulan Yağmur;
Sanat neye yarayacak!
Şu kadının gözlerine bak:
Öyle boş,
Öyle şuursuz ki kederler,
Sanki bir mezardan çıkıp
Başka mezara sevk edilmekteler...

Fotoğrafını çek
Alkış…
Şiirini yaz
Alkış…
Açık kasa Anadol kamyonetin
Arkasında altı kişi,
Ve hiç bitmeyecek karakış.