Gurubun Rengi Şiiri - Selver Güvercin

Gurubun rengi
Süzülürdü saçlarından
Bir şarkı
O Hüzzam şarkı dökülürdü dudaklarından
“Bu ne sevgi ah bu ne ızdırap”
Yavaş yavaş yürüyüp kaybolurdun
Karanlık sokakların birinden.
Nerde oturur, nerde yaşardın
Bilmem
Her akşam
Aynı saatte çıkar gelirdin aynı köşeden
Bilmem nedenini
Dalgın düşünceliydin
Belki kederden, belki hasretten
Güneşi batırır
Yine giderdin sessizce aynı köşeden
Soramazdım adını,
Soramazdım nerde yaşadığını
Bende sen gibi
Artık her akşam gelmeye başladım
Çok sonra anladım
Saçlarından damlayan guruba değil
Aslında ben sana aşıktım…