Guruba Şiiri - Baba Emin

Gurabayım.
Neden öyle söyledin
Göz, kulak, kulak, kol, bacak,
Güneş, su, hava
Orman
Bunlar ne oluyor?
Kazanmak yada kaybetmek.
Var ki bunlar yaşadığın tiyatronun sembolleri.
Tiyatro öyle süslenmiş ki
Eksiği yok.
Yönetmen’’ Motor’’ dediği zaman sen yerini alıyorsun
Bir protein ile başlayan yolculuğun,
Milyonlarcasının içinden
Tek sen hedefte(yumurtada)
Evrelerin tamam olunca sahne değişikliği var.
Güneş devrede,hava ayrılmaz,su vazgeçilmez.
İlk ağlaman ile tiyatronun aktörleri,
Sevinç ve mutluluk naraları,
Artık sahnede yeni rol arkadaşların.
Bu arkadaşların sana yüreğini vermek ister,
Sevgi denen sırlı bir duygu.
Önce onunla sarılır sarmalanır,
Ana kucağı, puseti,bezi zıbınlığı…
Bütün eller seni destekler,havadan inmez o eller.
Sen ne yaparsın bu arada?
Ye, iç, yat.hayat senin
Seninle hasta olan,seninle var olan
Sahnede çiçek doğdu derler,
Bülbüllere ilham,
Gönüllere sürur.
Sözün özü; kısası
Farkında ol, garip mi guruba mı?
Sağlıklı isen zenginlerden olan gurabasın..

07.01.2016