Ben durgun, kendi dalgası kendine yeten denizdim bir zamanlar.
Bir fırtına vurdu sahilime
Toparlanamadım..
Bir güneş şavkı istemiştim oysaki
Yüzüme sapsarı ışıklarını vuran
Kirpiklerin gibi Azizim
Dalgaların karışınca sularıma,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta