Ben durgun, kendi dalgası kendine yeten denizdim bir zamanlar.
Bir fırtına vurdu sahilime
Toparlanamadım..
Bir güneş şavkı istemiştim oysaki
Yüzüme sapsarı ışıklarını vuran
Kirpiklerin gibi Azizim
Dalgaların karışınca sularıma,
bir ışık haznesi yakacak bütün kum tanelerimi.
Ben yine oturup açık çayımla beraber gurub-i şems vaktini izleyeceğim
Sensiz Sevgilim...
Kayıt Tarihi : 9.5.2017 20:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!