Gürsoy Vekilim Şiiri - Fadlı Doğan

Altı yüz bin nüfusun gamı çilesi,
Yüklenmiş üstüne taşır vekilim.
Halkın dertleriyle geçer günü gecesi,
Sorunlar yumağına dönmüş Vekilim.

Bak kendine bozulmasın sağlığın,
Halka güven verir senin varlığın.
Konuk ağırlamaya gider tüm aylığın,
Halkın sevgisine ermiş Gürsoy Vekilim.

Meclise gidenler ilk onu arar,
Açmış kollarını halkını sarar,
Ona rey vermek en doğru karar,
Doğruluk timsali Gürsoy Vekilim.

Ne var sanki vekilimin yaşında,
Daha nicelerini öğütür değirmen taşında,
Sanki dersin on beşinde; delikanlı çağında,
Şelale gibi çağlar Gürsoy Vekilim.

Onun için fark etmez sağ ile sol,
Partiler onun için sadece sembol,
Bağımsız bile girse rey alır bol bol,
Adıyaman’ın rakipsiz lideri Gürsoy Vekilim.

Kendisi seçmiş bu zor mesleği,
Halkını mutlu görmektir tek dileği,
Sanki dersin bir iyilik meleği,
Ama ailesini ihmal eder Gürsoy Vekilim.

Adıyaman halkının gönül sultanı,
Namın sarmış inan ki her yanı,
Makamı olmuş dertler mekânı,
Dertlere çaredir Gürsoy Vekilim,

Gece on ikide Adıyaman vekilleri arandı;
Hele kimin telefonu açık diye sınandı,
Telefonu kapalı olanlar bir bir kınandı,
Her zamanki gibi nöbetteydi Gürsoy Vekilim.

Kendine ayıracak yoktur hiç zamanı,
Asla sevmez yalan ile dolanı,
Halkın sorunlarını çözmekle geçer her anı,
Alnı açık başı dik Adıyaman da gezer Gürsoy Vekilim.