Sensiz ben, yenilmiş, süngüsü düşmüş savaşçı,
Gururunu yitirmiş, onurunu kaybetmiş bir neferim.
Sensiz ben, kendini bile koruyamayan yorgun bekçi,
Savaşı kaybetmiş bir komutan, işte bu da son seferim.
Sensiz ben, yolunu kaybetmiş, öksüz ve yetim,
Seni yok oluşlarda buldum ben, kayboluşlarda.
Bardaktan boşanırcasına yağan yağmurun altında,
Uyuşmuş parmakları gökyüzüne açılmış dua eden,
Bir sokak çocuğunun, Allah'a yakarışında...
Seni her nefes alışımda, tek tek her bir hücremde,
Kalbimin en saklı yerinde, en ücramda,
Bir yol çizmiştim kendime, sensiz bir hayat,
İşte yine çıktın karşıma, düzenime, bana inat,
Ruhuma işlemişsin sanki, edemiyorum feragat,
Sen değilsin gerçeğim, sen değilsin hakikat.
Tek güvencen belki de, tek çıkış kapın bendim,
Yemeden, içmeden, uyumadan, pusatımı kuşanır,
Ben sabah ezanlarına kadar, vatanı beklerim.
İçimde yanan sıla hasreti, kısacık saçlarım,
Ben sınır boylarında, vatanı beklerim.
Sonu şehadettir bilir, ölümün gözlerine bakarım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!