Gürbüz Kaya Şiirleri - Şair Gürbüz Kaya

Seni sensiz gecelerde aradım,
Dar sokaklarda bulamadım
Gene yok oldun hayallerimde

Affet gönül beni olamadım, konamadım bir gül dalına
Affet! Aşkım göremedim seni,

Parıltılı yıldızlar altında geçti onun hayatı
Aklına gelmedi diğer hayatı
Yedi, içti zevki sefaya daldı
Unuttu nerden geldiğini, gaflete düştü

Hep ışıklı yollarda yürüdüğünü sandı

Geleceğe yeni bir pencere,
Tutkal gibi yapışmalı mutluluk.
Ne o´na, ne bana fazla gelmeli,
Yaşanmalı duygular meltemleriyle,
Artık hüzün uzak kalmalı.

baharları en sıcak tebessümlerle karşıladım
ama sensiz,
sessizliğin tınılarıyla dans ettim,
ama sensiz,
bir gülücük yolladım,
ama bensiz,

Yoksunum mutluluk bulutundan,
hep gök gürler yüreğim sızlar,
bekledikce yagmasını hep kahır hep kahır...

Zaman karadelik gibi çekiyor içine,
kayıp mutluluğum yalnız başına köşesinde,

En mutlu sabahında bir gül
Verilir mi en canlı gül
Mutluluk verir sandım
Anne hata mı yaptım.

Üzmek değildi niyetim

Melek yüzlü acı;
Gölgesinin gölgesi ruhuna işlemiş,
Acıların mutluluk yumağı.
Harmanlanmış ihtiras rüzgarlarıyla,
Kendine kefen hazırlamış.
Her acıda mutluluğu bulmuş

Sensizlik mevsimleri; vedanın son haykırışları,
Ayrılıkların tüm sırları: son perdede adıdır gözyaşları,
Kaybolmak matemiyle onsuzlukla yaşamak;
Sarsar ne beden bırakır ne akıl ne de gönül...
Hep aynı hikayenin adıdır yalnızlık...

Ben gözlerimi sürmeli olduğu için deil,
Sana baktığı için sevdim.

Mehtabı beni aydınlattığı için deil,
Senin siluetini yansıttığı için sevdim.

Sonbaharda rüzgarla savrulan yaprakların hışırtılarıyla inleyen,
Ağaçlar gibiyim.
Soğuk, çıplak ve en kötüsü SENSİZ...
Bunlar sana hissettiklerimin tükenmeye başladığı zamanlar değil di
Bunlar ruhumun yakarışlarıydı, hüzünlü ve umutlu mazimde.
Biliyor her yalnız sonbahardan sonra cıvıl cıvıl ilkbaharın geleceğini ruhum