Gurbetzede Şiiri - Ömer Albayrak

Gurbet elde al güllerim, saralır
Gönül mahzunlaşır, ruhum daralır.
Güneşim tutulur, ayım karalır;
Bu hasret kavurur, yakar Ömer’i;
Ölmeden mezara sokar Ömer’i...

Gurbet diken olur batar insana,
Kara sevda eder hasret vatana,
Dar gelir vatansız dünya insana,
Bu hasret kavurur, yakar Ömer’i;
Ölmeden mezara sokar Ömer’i...

Bayrak namusudur, vatan cenneti;
Vatansız insanın olmaz devleti.
Ne onuru kalır ne hürriyeti,
Bu hasret kavurur, yakar Ömer’i;
Ölmeden mezara sokar Ömer’i...

Ensesinde Demokles’in kılıcı,
Tükenmez ağyarın öfkesi, hıncı.
Vatansızlık her garipin utancı,
Bu hasret kavurur, yakar Ömer’i;
Ölmeden mezara sokar Ömer’i...

Adım Almancıdır her nere gitsem,
Acıyanım olmaz utançtan ölsem,
Ahh çeksem volkanlar fışkırır sinem,
Bu hasret kavurur, yakar Ömer’i;
Ölmeden mezara sokar Ömer’i...

Yanardağlar benden alır ateşi,
Doğdumu, battımı bilmem güneşi,
Bulunmaz garibin eşi, yoldaşı
Bu hasret kavurur, yakar Ömer’i;
Ölmeden mezara sokar Ömer’i...