GuRBETTEN SıLAYA Şiiri - Tevfik Tükenmez

GURBETTEN SILAYA

Özledim
kasabamın kokusunu özledim
yolların tozunu bile özledim
Kılamadalar yanardı taş ocakta
yalangı ve kükürtle alazlanırdı
kaysı odunlarından çomrukalardan
iki odun dayanırdı
yemekten güzel kokardı dumanı
yemeğe koku katardı
anam,rahmetli patatesleri soyar
engürüde haşlardı doğrayınca
sonra tavaya yağ kor
yada bir kaşık sılgıç soğanları kızartırdı
salça katar evde yaptığı
zeldeli kütüğü kokusuna karışırdı
salça soğan kokusu
patatesi kaşığın tersiyle ezerdi
kanaat getridiyse piştiğine
katardı haşlana patatese
çoz diye bir ses çıkardı.
ağzını kapatır dinlenmeye alırdı
öfem öfem Ürgüp patatesi
etten lezzetliydi
sonra sahanlara koyardı can anama
yanında bir çanak turşu,
tahta kaşıklar ve tandır ekmeğiyle.
yer sofrasında sinizde
önce büyükler başlardı
herkes önünden yer
yemekte konuşmazdı
herkes elhamdülillah der sofradan
elini yıkamak için kalkardı
şimdi nerde o lezzet
ne tüpte kaldı ne
ne çelik tencerede
ne porselen tabaklar verir
ne de nikel kaşıklar
pişirmek için anam
yemeğe gönlünü katardı
gönül pişirirdi yemekleri
onun lezzeti belki
belki cennette vardı
eskiden analarımız yemeğe sevgi katardı
gönül katardı
sevdalarını
özlemlerini katardı
halı dokurken ki gibi
gözyaşlarıı da vardı...
anacığım rahmetler olsun sana
burada garip bir oğlun kaldı..

03.08.2007

Tâlip Dinçer
(Tâlip)