Gecenin karanlığını konuşturdu
İçi fırtınaya sarılmış
İçli içli ağlayan çocuk
Ömrü yeter miydi anlatılacak kara sevdalara?
Gece karanlığı bir başlasa, susar mıydı acep?
“Konuşturma beni çocuk” dedi evvela
“Bırak senin sevdanı da susayım karanlığıma”
İçinde kasırgaya dönüşen fırtınanın acısıyla
Kendisininkinden daha kara sevdaları bilmezliği ile belki
Konuşturdu gecenin karanlığını
Sevdası kefene yazılmış çocuk
Gözünden akan yaşın zoruyla
Başladı gecenin karanlığı
Karanlığına dizilmiş odaların açıldı kapıları tek tek
Çocuğun sevdası söndü her odanın önünde…
19/06/2008
Memet KarabalıkKayıt Tarihi : 6.7.2008 11:45:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!