Gurbetten Ölüme Şiiri - Şenol Mersin

Terkedip giderken ardına bile bakmamış,
Yenilmişliğimle terketmiştim en güzel anıları,
Bir esmer uğruna çekmek zordu anlamıştım,
Unutmak istemiştim geçmişteki acı hatıraları,

Geride kalanların,çığlıklarına kulak vermekti,
Terkettiğim topraklara yeniden dönmek,
Gururuma yenilmemin,anlaşılmaz bir örneğiydi,
Elimle yaktığım ateşi bir bardak suyla söndürmek,

En büyük yeminlerde yüz yüze gelmemek vardı,
Kalbimdeki sevğinin sahibi olan esmerle,
Ayrılırken en son baktığım enginler misali,
Uğruna yıllarımı feda ettiğim o gözlerle,

O gözlerki saatlerce konuşmadan baktığım,
Saatlerce huzuru mutluluğu bulduğum gözler,
Fırtına öncesi bir sessizlikti sanki,
Son gecemizde ayrılmak için sarfettiği sözler,

Geçmişdeki izlerden eser kalmamış,eskimiş mahallede,
Yıllardır haber alamadığım,sokak lambası,
Şimdi aldığım bir haberle yıkıldı umutlarım,
Sokakların kahpesi olmuş hem esmer hem ablası,

Geride kalanların çığlıkları,hayalmiş bende,
Son bir umut vardı bende belki diyerek geriye dönmek,
Hazan yemiş yapraklar gibiyim şimdi,
Sanırım yapılması gereken şey biran önce ölmek.