Gurbetteki sılama... Şiiri - Mustafa Tatar

Sen dağları aşıp da giderken ele,
Gönlümü uçurumlara atım da öldüm.
Feryadını dinlerken bülbülün güle,
Ağıdı hasrete kattım da öldüm.

Gözlerinmiş meğer güneşi doğduran,
Karanlık geceleri umutlara boğduran,
Şimdi bakıp da resmine karşımda duran,
Hülyalı gözlerinde yittim de öldüm

Seni götüren yollara dargınım şimdi,
Kokunu esen yele vurgunum şimdi,
Yolun başında ama yorgunum şimdi,
Damla damla eridim bittim de öldüm.

Karşının ışıkları kadar masumdu gözlerin,
Bir o kadar saf bir o kadar derin.
Hani vardı ya avuçlarıma bıraktığın hayallerin,
İşte o hayallere küstüm de öldüm.

Buraya sıla diyorlar,gurbetmiş orası,
Oysa karlı dağlar ardıdır gönlün sılası.
Yükledim de ömrüme kederi yası,
Gönül silahının tetiğine bastım da öldüm.

Gökteki yıldızlar merhemdi yarama,
Yağmurlar ırmak oldu alev alev harıma,
Aslında aslında bir umut daha var ama,
Umutları darağacında astım da öldüm…
11/06/2013