Gurbetteki Dostuma Şiiri - Ramazan Özütürk

Yiğit dostum; Almanya’ya gideli
Köyünün havası nasıl değişti
Yine kar koymadı baharın yeli
Aktı bulanık sel, asıl değişti

Sen gideli neler oldu sılada
Bülbül konmaz oldu açan güle de
Yaşanan gerçekler kaldı hilede
Halktan oyu alan vekil değişti

Göz yaş akıttı, karıştı sellere
Duman sardı başı saldık ellere
Köyümüzün adı düştü dillere
Elektrik geldi de, pil değişti

Kimi yapılana kızdı, üşendi
Patika yolumuz asfalt döşendi
Muhtar emmi bu işlere şaşandı
Çıkarı bozuldu şekil değişti

Birliğin dalları bir bir kırıldı
Emmi-oğlun kör musluğa sarıldı
Boğazına beleş yemek verildi
Besleyen çoğaldı tekil değişti

Güzel memleketin gönlünde birdi
Bağlar tombul tombul üzüm verirdi
Şimdi asma dahi yüzün çevirdi
Düzene uyduda, akıl değişti

Ağustos sıcağı bağrın yakardı
Yol kenarında pınar gür akardı
Geçen yolcu kana kana içerdi
Su dağlara aktı bak yol değişti

Mektup iyi veya kötü, varıyor
Ayrım girdi köye huzur arıyor
Sevdiğin yosmayı eller sarıyor
Sevdan sin’e girdi, delil değişti

Annenin saçları bembeyaz oldu
Aydınlık yuvanız karanlık doldu
Elinle diktiğin fidanlar öldü
Böcekten zannetme, tırtıl değişti

“Almanla evlendi” diye haber var
Gavurun kızından sana olmaz yar
Bitirir varlığın, edemezsin kâr
Düşürür darlığa, çakal değişti

Gurbet acı vatan, bakmaz yaşına
Zakkumdan zehrini döker aşına
Büyükçe bir bela sarar başına
Küçükte olsa taş, çakıl değişti

Köyünün haline dağlar ağladı
Göz yaşları enginlerde çağladı
Özütürk selamla sonu bağladı
Dostların değişti, çağcıl değişti