Gurbette Ölürsem Şiiri - Ozan Arif

Gurbette ölürsem mezar taşıma,
Ne gün gördü ne de güldü yazsınlar.
Uğrayan olursa okur başıma,
Bu dünyayı zindan bildi yazsınlar.

Sürgün oldu vatanından, yurdundan,
Ayrılmadı sevdiğinin ardından,
Ülkü adlı bir güzelin derdinden,
Sarardı, kurudu, soldu yazsınlar.

Haykırdı canını taktı dişine,
Haykırdıkça bela düştü peşine,
Ne geldiyse bu dünyada başına,
Dilinin yüzünden geldi yazsınlar.

Bazen kaderine küstü olmadı,
Söyledi olmadı, sustu olamdı,
O herkese dostdu, dostu olmadı,
Çoğunu defterden sildi yazsınlar.

Şu hasret denilen öcüden ayrı,
Bir gün geçmedi acıdan ayrı,
Ana, baba, gardaş, bacıdan ayrı,
Hergün iki gözü seldi yazsınlar.

Gurbeti alnında yazı bilirdi,
Hasreti devasız sızı bilirdi,
Sırrını en iyi sazı bilirdi,
Dert ortağı altı teldi yazsınlar.

Bu kendi dilinden kendi târifi,
Esirgemen bir Yasin-i şerif`i,
Vatan hasretiyle Ozan Arif`i
İki gözü açık öldü yazsınlar.