Gurbette Gözyaşları Şiiri - Hamza Kaplan

Memleket hasretiyle, çarpar durur şu kalbim
Her gece ağlamaktan, gözlerime düştü kan
Hasretliğe dayanmaz, durur bir gün bu kalbim
Bir seyyah olup gezdim, bulamadım hiçbir han

Yıllar geçip gitti de, yine dinmedi hasret
Bu yaban illerinde, saçıma aklar düştü
Kadere nakşedilmiş, bu ayrılık, bu gurbet
Alıp başımı gitsem, kalır mı bende rüştü.

Ömrün güzel günleri, bir anda geçip gitti
Sayılı gün dediler, zaman mezarda bitti
Gurbet, visal aşkını, uçurumlardan itti
Şimdi bana kalan şey, yalnızlığın türküsü.

Bu gurbet dedikleri, şimdi bana yar oldu
Güller ektim bahçeme, kalmadı hiç, hep soldu
Vicdanıma sığındım, gönlüme ateş doldu
Bu gurbet illerine, Azrail gelir bir gün.

2013