Gurbette birer birer (serbest)

Meramın sormaksa ahvalimi
Gel de gör şu halimi
Gönlüme olmaksa çare
Bak gör feleğin bana ettiğini

Tatmadım ki hane sıcağını
Yıkıldı bacam ondan tütmez ocağım
Harap oldu gitti baba bucağım
Dağıldık gurbette hep birer, birer

Eşi dostu çoktan unuttuk
Şu zalim gurbetin yolunu tuttuk
Ahlarla vahlarla gönül avuttuk
Döküldük yollara hep birer, birer

Baba yadigarı gavim gardaşım
Aklıma geldikçe durmaz ağlarım
Köyüm, insanlarım, bağlarım
Yıkıldı gitti hep birer, birer

Koştuğum yerlerde otlar kurumuş
Sordum eş, dost, bizi unutmuş
Anladım ki felek ahu zar etmiş
Sıladan dağıttı hep birer, birer

İçerimde vardır onulmaz yara
Düştük dostlar, diyardan, diyara
Kimimiz İstanbul’a kimimiz Ankara
Dağıldık gurbete birer birer

Ne ondurur ne de öldürür yaramız
Aslının peşinde, bizler keremiz
Feleğin elinde hepimiz birer dirhemiz
Tarttı terazide bizleri hep birer, birer

Kim fayda görmüş maldan mülk’ten
Allah çıkarmasın kimseyi yoldan
Hiç esirgemez mi bizi yaradan
Hayatta kaybolduk hep birer birer…

(Bayram Ünalan-Aralık 2007)