Gurbette bir gurbet Şiiri - Halil Aydın

GURBETTE BİR GURBET 2
Gurbette bir kız çocuğu
Daha okul çağında, adı gurbet
Kameralar karşısında, boncuk gibi
Gözyaşları kayıyor yanağından aşağı
Bir hüzün çöktü içime,
Dağladı yüreğimi en derinden

O kış soğuklarında, Ayaz ağada
Ayazda çadırda kalıyorlar
Gece kondularını yıkmışlar
Bir çadır kurmuşlar ulu orta
Altı kardeş çadırda yaşıyorlar
O dondurucu soğuklarda
Rüzgâr bir baştan giriyor
Çıkıyor öbür taraftan
İlgililerin aklının işi değil
Kendileri yatıyorlar sıcak bir yuvada

Büyük olan kız kardeş Gurbet
Uymuyor çok zaman
Anneleri yok ölmüş herhalde
Kız çocuğu kendini anne yerine koymuş
Kardeşlerim üşür de hasta olmazsın diye
Yorganlarına bakıyor, üstü açılanın üstünü
Koşuyor yorganını örtüyor,
Sularını çok uzaklardan omzunda taşıyor

Babası çalışıyor, geliri yetmiyor
Gurbet babasını yükünü azalmak için
Okul çağının kadersiz yavrusu
Bir yerde çalışmaya başlıyor
Bir müddet sonra çalışanlar soruyorlar
Okuma yazmasın var mı diye
Bu çağda okulda olmalısın, okuma
Yazması olmalı bir insanın diyorlar
Karışık duygular sarıyor Gurbet’tin içini
Okula gitmeye karar veriyor gurbet

Okulları çok uzakta, yollar çamur derya
Servis arabasına binecek yok parası
O kararlı yine de gidecek okuluna
Çaresiz Kader; kader deyip,
Yine döker gözyaşını yanağından aşağı

Burası Şırnak değil, cehennem deresi hiç değil
Burası çok uzaklarda bir köy değil
Burası İstanbul, duy, inan arkadaş
Türkiye’nin aynası, bak görürsün kendini
Bir Anadolu mozaiği, uyan arkadaş
Dünyanın bilmem nerelerine
Evler yapanlar, okullar kuran
Yollar yapıp asfaltlayan yetkililer
Hayır, kuruluşları, ey cemaatler
Dön de ülkene; geldiğin yerlere bir bak
Her taraf Somali, her taraf Etiyopya
İşte burnumuzun dibi burası
Ne işiniz var sizin oralarda, bizden alıyorsunuz
Niye ellere, yabancılara dağıtıyorsunuz
Okulları yok nice köylerin, olanlar ahırdan
Fakları yok, övünürsünüz şu ülke bu ülke diye
Ekmeğini yediğin, suyunu içtiğin bu ülke
Niçin aklınıza düşmez, insan şaşıyor bu çelişkiye
HALİL AYDIN (Sizden biri) 19.11.2008