Gurbette Bayram Şiiri - Nevzat Seçen

Gurbette bayramın,
Yanık olur acısı.
Ana baba özleminin,
Sonra çıkar sancısı.

Evladın olmuş neyine,
O da gurbet kuşudur.
Uçurunca elinden,
Tek varlığı eşidir.

Oğul, evlat hasreti,
Bayramlarda gizlidir.
El öpenin bulunmaz,
Çünkü, elin dili nazlıdır.

Pencerenin önünde,
Hasretle gözler, bakarım.
Belki gelir diye evladım,
Ellerime hasret kınası yakarım.

İki yaşlı yalnız,evde,
Evlatları şimdi nerde?
Çalınacak diye kapıları,
Duramazlar yerinde rahat.

Bayram biter,sis kaplar odayı,
Kıyamaz yemeye, ihtiyar iki kişi.
Çocuklarım yesin diye saklar,
Özlemle yapılan baklavayı.

Ozan Nevzat bu bayram,
Yine gamlı, hüzünlü.
Balkonda soğuk kaptı,
Caddeden ayıramadı gözünü.