Ne kapılar çalınır,
Nede soranın olur.
Burası ğurbet beyim:
Bayramlar ruhsuz olur.
Gülmez insanın yüzü:
Bayramlarda ğurbette.
Her yaşta ğurbetçinin:
Gönlü hep memlekette.
Yüzler soluk, neşesiz;
İhtiyarı,gencinin.
Kimse farkına varmaz:
Bayramın geldiğinin..
Kimse davet eylemez:
Namazdan çıkanları.
Herkes gurbette döker:
Ah! Çekerek yaşları.
Anadoluda bayram:
Önceden belli olur.
Ğurbetteki insanlar:
Eskiyi anar durur..
Ğurbetteki çocuklar:
Bilmez bayram zevkini.
Çokları okulundan:
Alamazlar izini.
Ğurbetteki insanlar:
Bayramdada çalışır.
İzin alabilenler:
Namazlara katılır...
Bir çok işçilerimiz:
Gelemezler namaza.
Onların bayramları:
Geçip, gidiyor bantta.
Adı: “ğurbet” ğurbetin:
Nasıl bayram edilsin?
Ğariplik hiç bitmiyor:
Boynu bükük herkesin.
Anne, babalar işte.
Çocuklarda okulda.
Bir bayram daha geçti:
Böylelikle ğurbette.
Allah ömür verirse:
Ne bayramlar gelecek.
Bilinmez ğurbetçinin:
Ne gün yüzü gülecek.
23.10.2006 almanya
Ali SandıkçıoğluKayıt Tarihi : 4.11.2006 15:42:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!