Gurbetlik paran Senin olsun

çantamı olop mecburen geldim
gurbetlik paran senin olsun
hep ağladım bazende ğüldüm
gurbetlik paran senin olsun

gurbeti kader yazmış anlıma
hasret kaldım evime yurduma
bu ayrılık bilki yetti canıma
gurbetlik paran senin olsun

köyde bıraktım canımın yarısını
hep kilitli tutum gönlümün kapısını
yoksuluk bize vermiş tapusunu
gurbetlik paran senin olsun

geceleri köyüm girer düşüme
önce ateş basar sonra üşüme
yeter artık ne olur gelme üstüme
gurbetlik paran senin olsun

çeketimi yastık yaptım başıma
cocuklarımı taktım yine aklıma
ne olursun artık çıkma yoluma
gurbetlik paran senin olsun

dillimde hep hüzünlü şarkı
dolanırım denizi yürürüm parkı
açımasızmış feleğin dönen çarkı
gurbetlik yurdun senin olsun

gördümkü buralar beton yığını
insanı eziyor çıkartıyor yağını
özledim köyün ovasını dağını
gurbetlik paran senin olsun