Gurbetin Yükü Şiiri - Hüseyin Turhal

Memleketin hasretiyle yanar içim,
Ne bir dost var ne de bir tanıdık yüz.
Gözümde tütüyor sılada her çim,
Gurbetin yorgunu, dertli biriz biz.

Ne kadar uzakta kalsam da senden,
Kalbimde bir parça hep o eski yer.
Ayrılık rüzgarı esiyor benden,
Ne zaman diner bu bitmeyen keder?

Yabancı illerde geçen her saat,
Daha da derinleşir içimde yara.
Beklerim bir gün olur elbet vuslat,
Döneceğim toprağıma, o can Ankara.

Şu fani cihanda garip TURHAL'ım,
Gönlümde ateş var, bitmez efkârım.
Yollara bakmaktan yoruldu salım,
Biter mi bu çile, gelir mi yârım?