Gurbetin Yolu Şiiri - İsmet Bozkurt

Gurbetin Yolu

Gurbet deme bana içim kan ağlar
Nazlı yâr aklıma düşer gurbette
Yolumu bağladı sıralı dağlar
Efgânım bendimi aşar gurbette.

Şehrimde ışıklar bir bir sönerken
Leyal-i hasretin serde yanarken
Odalar buz kesip yürek donarken
Çekilmez bir sancı başlar gurbette.

Özlemle sılayı düşler durursun
Gecenin demine celde vurursun
Yurdunda sevdayı hayâl görürsün
Âşıkân od ile pişer gurbette.

Sevdiğin yollara bakıp ta özler
Sakla cemâlini görmesin gözler
Bağrımı deldi o duyduğum sözler
Yârim şeb-i arus yaşar gurbette.

Ilgın ılgın gelir bahar kokusu
Gecenin ehvâli azap sorgusu
Kirpik katre katre kaçar uykusu
Gözyaşı sel olmuş coşar gurbette.

Özlemim şahlanır yağız tay olup
Şu zalim gurbetten gizli yol bulup
Nar-ı aşk içinde sararıp solup
Uçarak yollara koşar gurbette.

Çıksa dağlarına eskisi gibi
Yanık bir sevdanın türküsü gibi
Gelinin çeyizlik son süsü gibi
Özlemi sabırdan taşar gurbette

İsmet Bozkurt

Efgân : feryat
Leyal-i hasret : hasret geceleri
Celde : kamçı
Âşıkân : aşıklar
Şeb-i arus : düğün gecesi
Ehvâl : korkulu hal
Katre : damla
Nar-aşk : aşk ateşi