----------------------------------------
DOST ve YAREN ÖZLEMİ ÇEKEN VEFALI YÜREKLERE
--------------------------------------
Kronik gurbetlerin tutsağıyız çogumuz.bir gurbet çıglığıdır konuşmamız.susuşumuz..Her birimiz sıla ufkuna dikmişiz gözlerimizi.bir özlem anıtı gibi. her birimiz değişik gurbetlerin eritici kollarının acımasız kıskacında kıvranmaktayız.sıla özleminin yürek bahçemize apansız düşürdüğü ateşle kuçak kucaga yanmaktayız.Bir türlü tükenmek bilmez gurbetlerimiz.sanki bizler bu aleme kronik bir gurbet zade olarak gelmişiyiz.
Kimilerimiz dostlugun ve kardeşliğin sılasını kaybetmişiyiz futursuz bir şekilde oynarken onlarla., Sonradan farketmişiyiz yüregimizin cızz etmişliğini o an anlamışız ayrı düştüğümüzü sılayla; Yokluğuyla aramıza onulmaz mesafeler girmiş yüreklerimizin arasına gurbetin amansız sancısı sarmış ruhumuzu; ama sılamıza yeniden kavuşabilmekte bedeller istemiş bizden, farkına varmışız bu bedelleri ödemeden ruh gurbetinden kurtulamıyacağımızın....
Güven gurbetine düşmüşüyüz,düştüğümüz yetmiyorcasına dost bildiklerimizide düşürmüşüz aynı gurbetin bogucu havasına; el ele tutuşuyor olabilsek de kimi zamanlar yürek yürege tutuşamıyor olmanın buruk acısı biteviye kemirmiş içimizi: bir ağaç kurdu gibi.Ufkumuz kararmış.üzerimizde kara bulutlar oluşmuş katran gecelerin kasvetiyle huzurlarımız kaçar olmuş..
ellerini bir tutsam ölsem
böyle uzak uzak seslenmese
ben bir şehre geldiğim vakit
o başka bir şehre gitmese
otelleri bomboş bulmasam
