Gurbetin Kızı Şiiri - İsmet Bozkurt

Gurbetin Kızı

Giderken canımı alan sözlerin
Aklıma geliyor gurbetin kızı
Ok gibi Kirpiğin Şimşek gözlerin
Bağrımı deliyor gurbetin kızı.

Pencereme konan yavru kuş gibi
Kederden yıkılan bir sarhoş gibi
Bazen hayal gibi bazen düş gibi
Uykumu bölüyor gurbetin kızı.

Rengimiz griydi kanatlar beyaz
Mızrap tutmaz oldu dondurdu ayaz
Visalim olurdun gelseydin bu yaz
Özlemim çiliyor gurbetin kızı.

Başına bağlayıp ipek tülleri
Birlikte dermiştik karanfilleri
Kapattın vuslata giden yolları
Güllerim soluyor gurbetin kızı.

Bazen çıkıp geldin tatlı dillerle
Bazen vurup gittin coşkun sellerle
Savurdun peşinden hırçın yellerle
Bir kuzun meliyor gurbetin kızı.

Bu aşk bizi damla damla eritti
Hazan bağlarımı vurdu kuruttu
Koskoca cihanı sardı dar etti
Ömrümüz doluyor gurbetin kızı.

Allah'tan dilerken en güzel dilek
Bizi hasret koydu o zalim felek
Ruhumu gasp etti bir beyaz melek
Bu “Dilsiz” ölüyor gurbetin kızı.

İsmet Bozkurt (Dilsiz Kalem)