Gardaş, hani derler ya, kendini bil kendini
Ancak düşen bilirmiş, düşenlerin derdini…
Yine Kozan’a uzak, Aşiyan’sız sefilim,
Şiir gevşetir biraz gurbetin kemendini.
Korurum mesafemi, rastladığım her cana
Yabancı gülşen için, kapılmam heyecana
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla