Yaylanın çimenin de çiçek olur,
Hayat bazen çiçeksiz insanlarla dolar,
Dönüş karamsarlık gibi olsa da,
Ayrılıkta vazgeçilmeyen bir sorunu kovalar...
Kadırga'nın başında gelir oturur kızlar,
Semaya baktığımda gökten iner yıldızlar,
Karanlığı sevmemin nedeni bu olsa gerek,
Ne yıldız kalır, ne güneş, toprağı eşeleyen kunduzlar...
Komar çiçeğinde arı yapar bal petek,
Uzaktaki insanları İstanbul, adamı topal eder,
Gurbette insan kesilir horoz,
Dönüşü olur bir beyaz kefen, bir de sözlü ağıt...
(09.01.2013, 17.10)
Kayıt Tarihi : 9.1.2013 17:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!