Metrûk bahçende ki bülbüller ahvâline ağlar
Yüreğinin közü harlandıkça dilini dağlar
Sıralı yeminler tutulmadı bozuldu bağlar
Ahde vefâyı bilmeyen gözlerin hep ağlasın
Gözlerine vurgundum aşkım deniz gibi derin
Gurbetime sürgünsün yârim kalbimde yok yerin
İçim kan ağlıyor olsa da gönül evim serin
Sevmesini beceremeyen yüreğin utansın
Hükümsüzsün yüreğimde hâkimiyetin bitti
Savurdum küllerini seyret son gemi de gitti
Ecel şerbetini iç istersen canıma yetti
Aşkımı öldüren sebeb-i katilim ağlasın
Beyaz, ipek gibi yağdı kar
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
Devamını Oku
Bir kız kardan hafif adımlarıyla yürüyüp geçti hayal içinde
Arkadaşlarımı düşündüm, sevgili şeyleri
Sanki her şey bizimle var ve bizimle olacak
Şarkılar çaldı odalarda
Bütün insanları sevmek gerektiğini düşündüm
güzel ağzına sağlık devamını dilerim ufkun açık olsun
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta