Gurbeti Soluyorum Şiiri - Zekiye Yavuz

Gurbeti Soluyorum

Elle tutulur şeyler değil
Ufkun ardına gömülen özlemlerim

Doğduğum şehirde yaşlanmak
Eksik olmasındı ana kucağım
Kardeşlerim kardeşlerimle beş çayı
Kapımızı aşındıran teyzelerim
Hiç olmadı halam, vardı Ziynet halam
Olmamıştı çocuğu
Severken bizi çorak toprakların mevsimleri yeşerirdi yüzünde
Derin kırışıklıklarında düşleri gizlenirdi
Nasırlı ellerinde emekleri
Hazine gibi sakladığı çerezleri
Leblebi ve akide şekerlerini zevkle sunardı
Vişne şerbetinin yanında
Yetmiyormuş gibi cebimize doldururdu kalanları
Koynundaydı liraları
Çok değildi ama gönlü zengindi
Sıkıştıverirdi avucumuza
Okşarken saçlarımızı buğulu buğulu
Gözyaşları gülüşleriyle saklambaç oynardı
Yine gelin çocuklar derdi
Neden haber vermedi ki giderken
İnanmıyorum ben görmeden göç edenlere
Yaşıyorlar hala

Belki
Bu yüzden gidemeyişim
Mezarlarına

18 Şubat 2007

Zekiye Yavuz
Kayıt Tarihi : 18.2.2007 17:42:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

TÜM YORUMLAR (26)

Zekiye Yavuz