Gurbete Alışılır mı? Şiiri - Serhat Can

Uçar gider gönül kuşum,
Konar bir ardıcın dalına.
Oracıkta sabahlardı,
Benim, yalnız bir köyüm vardı.

Bedenimi sürükleyip götürseler,
Gurbeti kafes edip başıma geçirseler.
Çiçek olup açardım,
Köyümün bahçesinde bağında.
Kuş olur uçardım,
Çiğdem kokulu dağlarında.

Şimdi dört çocuğu dört yöne salmışım,
Bir yüreği dörde bölmüşüm.
Kınalı kuzularım, gurbet gurbete karıştı,
Ne kendim alıştım, ne yavrularım alıştı.

İstanbul’a kar yağar,
Burada ben üşürüm.
Burdur’da kızın var,
Onu düşünürüm.

Demek ki her gençliğin bir sonu varmış,
Gurbette ağlamak ayıp değil,
Fakat ondan da zoru varmış.
Gönül kuşu yaşlanmaz,
Ama gurbet yolu beklemekten bunarmış.

26.01.2010
Acıpayam