Gurbetcinin Seferi Şiiri - Fahri Işık

Yangınlarımla çıktım tekir yayalasına
Bolunun dumanlarını gördüm dağlarında
Kahırlarımı yükledim arabama
Hasret yolculuğunun hüznü içimde
Dilimde yine yollara isyan şarkısı
Yollar niçin bitmiyor, ayrı geçen gün gibi
Senelerimi akıtmışım bu yollarda
Kurudu deli gönlüm susuz kalan gül gibi
Aşınca bolu dağlarını,
Düşünce sakarya ovasına,
Sevgilerimi koydum avuçlarıma
Gönül selamlarımı katıp uçurdum,
Hendek semalarına saldım güvercinlerimi
Gurbet seferlerinde yorgun ruhumuzu
Sicak dost pınarlarında yıkayan,
Bereketli sofralarını paylaşan
YELKENCİ ailesi gönül dostlarına,
O Yüce gönüllülere selam olsun,

Gözlerimden ruhuma akıttım hüzünlerimi
Kapı kulede bıraktım sevdalı yüegimi
Harmanlı’’dan taa ` pirota kadar
Bir rumeli tüküsünü doladım dilime
Karıştım tunanın sularına
Aktım budapeşteye deli dolu
Başka türlü bitermi bu hasret yolu
Sularına, bir gül attım tufan dostan
Vatan sevdasınadan armağan olsun
Gül bahçesine döndü tuna nehri
Surlarını aşıp girdim viyanaya
Valsları dokuz sekizlik çaldım
Yine başladım hasret içmeye
Yangınlarımla yüregimde
Almanyanın yolunu tuttum
Gönlüm küskün bedenim yorgun
Gurbetteki evime geldim
Üç bin sekiz yüz klometrelere
Hasretle yoları harc ettim
Gönül bahçeme yazdım hece hece
Otuz üç yıldır her gün her gece.