Gurbetçim Şiiri - Ensar Aktaş

Bir gün de görmedim ki yüzün gülsün
Her gün kan çanağı sanki gözlerin
Köle gibi çalışıyorsun, sözde hürsün
Genç yaşta bükülmüş belin gurbetçim

Ne ümitlerle geldin yadellere
Umduğunu bir nebze olsun bulamadın
Düştün dillere yokken bir günahın
Ne yaptıysan yaranamadın gurbetçim

Herkes gülüyordu sen dertleri güderken
Yine de ümidini yitirmedin hemşehrim
Memleket hasretiyle için yanıyorken
Kavuşmayı hep sabırla bekledin gurbetçim

Ekmek parası diye tükettin ömrünü
Yemeye zamanın olmadı bir dilimini
Netice de güldürdün varislerinin yüzünü
Bilmem bir fatiha okuyorlar mı gurbetçim

Derken toprak oldu o yorgun bedenin
Fani dünyada kaldı bütün sevdiklerin
Toprağın kurumadan unutuldu ismin
Yok Ensar’dan gayri ananın gurbetçim

Rotterdam,28-03-1990