Gurbetçiler Şiiri - Muhlis Şutanrıkulu

bir dilim ekmek peşinde
koşup durar gurbetçiler
ayrılık türküleri dilinde
söyler durur gurbetçiler

lambası akşamdan söner
hasretlik yüdeğine iner
yanlız yaşayıp yünlız öler
sahipsizdir gurbetçiler

hayatla verir savaşı
dara düşünçe başı
yoktur ana baba gardaşı
yanlızdır gurbetçiler

açmadan gülleri solar
geçit vermez karlı dağlar
her mektupta gözleri dolar
gizliçe ağlar gurbetçiler

yere batsın gurbetin adı
çekilmiyor en güzel tadı
muhliste yazarken ağladı
dostur candır gurbetçiler