Gurbetçi Şiiri - Ekrem Öztürk 2

Öz yurdunda çare yoksa derdine,
Mecburen yollara düşer gurbetçi.
Gelecek kaygısı,geçim derdiyle,
Dere tepe, dağlar aşar gurbetçi.

Bilmeden aştığı dağın ardını
Terk eylemiş vatanını yurdunu.
Sırtına yüklemiş hasret derdini,
Hicran ateşiyle pişer gurbetçi.

Gurbetçi, gurbette kadere küser,
Gurbet zalim, gün olur ki yol keser,
Gurbette rüzgarlar daim sert eser,
Yürümeyi bilmez, koşar gurbetçi.

Yaşamayan bilmez gurbet halini
Ağartır saçını, büker belini
Anlamazsın muhatabın dilini.
Hayretlere düşer, şaşar gurbetçi.

Helal olsun diye aşı ekmeği,
Hile hurda yapmaz korur tekneyi.
Bazı muhterisler vurur tekmeği,
Ölüm korkusuyla yaşar gurbetçi.

Bilen var mı biz kimiz ve nerdeyiz?
Ebedi alemin gurbetindeyiz.
Bulursa sılaya doğru giden iz,
Havalara uçar, coşar gurbetçi.
Ekrem Öztürk