Düşmüş gurbet ele için, için ağlıyor
Kulaklarında hemşerilerinin sesleri çınlıyor
Elin memleketinde sabahlar olmuyor
Bir hafta, bir ay, bir ömürde kalsan Vatana doyulmuyor
Ne yapalım kader, sılada kalmana izin vermiyor
Memleketin havasına asla doyum olmuyor
Gözü arkada da olsa işi gereği memleketi terk ediyor
Kısa süreli de olsa memleketinin güzelliklerini
Doya, doya yaşıyor doya, doya yaşıyor
Kayıt Tarihi : 14.9.2012 10:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!