Gurbet Yolu Şiiri - Ahmet Berat Ünal

Bir kuş uçuyor yüksekten engine,
Dönmeyecekmiş gibi, bakmıyor hiç kimseye.
-Ey kuşlar ne oluyor, bu zamanda nereye?
'Yeter artık' diyor 'konmayız buralara'.

-Yüksek dağlara, serin yaylaya, ovaya
Hiç konmam ki, yeter konduklarımız.
'Yeter' diyor,'üzerinde o çektiklerimiz
Hayâl kırıklığına uğrattı dönmeyiz dönmeyiz! '

Bu kuşlar kim, hangi yuvanın kafesin kuşları?
Her gün açılıyor birkaç üzgün gurbet yolunda.
Tasa, kuşku bir olmuş ki, onlarla
Durmak, konmak bilmiyor ki dallara...

Ey yolcuların yolcuları, nereye gidersiniz böyle?
Hangi tabiatın işinden usandınız, yıpradınız söyle?
Hiç sesiniz yok, benimki de üçra köşelerde.
Hep beyhudelik, kötülükler var serde.

Hey! Kim sizi ürküten Anadolu yeşil gençleri;
Daha yeni açılırken gençliğe küstünüz mü?
Bence hayatın tadı çıkmaz sıkıntılar görmeden;
Bir tasavvur- bir hayâl gemisi altında ezilmeden..

Yaş on altı, yıllar kovalıyor birbirini,
Gizleme gönlüm biliyorum neyin ne olduğunu.
Ağlıyor gözüm, yaslıdır hisler
Bırakmaz başka şeye düşünceler...

Mayıs 1971
Noter n. 3616