Gurbet Yolu Şiiri - Selami Utkan

AYRILIK

Sıcak bir yaz günü yolculuk görünmüştü bana,
Her şey bir yana çocukluk yıllarım bir yana,
Kopuyordum ana kucağından, baba toprağından,
Ayrılırken Serhad’ın sıra dağlarından,
Hatırladıkça güzel günleri doldu gözlerim,
Dağlar ardımdan kayboldukça yandı yüreğim.

Yol aldıkça acımasız gurbete sıra dağlar arasında,
Oyun arkadaşlarımı aradı gözlerim yolarda.
Şehirleri sırayla geçtikçe kuruyordu umut çiçeğim,
Buram buram kokan topraklara dönmekti tek isteğim.

Yavaş yavaş dallardan düşüyordu yapraklar,
Karanlığa karışıyordu içimi ısıtan ışıklar,
Güneşim ansızın kaybolmuştu gökyüzünde,
Ne bir umut ne de bir ışık vardı izinde.

Niceleri gitmişti bilinmeze böyle ağlayarak,
Öfkelerini şimşekler gibi gökyüzüne dağlayarak,
Acaba bu hepimiz için ortak bir kader miydi?
Yoksa bir bilinmezde kaybolup gitmek miydi?

24.08.2005

Selami UTKAN